Een aantal jaren geleden zijn Linda en ik voor een 3-tal
weken door Argentinië getrokken.
Het is tijdens één
van onze autoritten dat ik de inspiratie heb opgedaan om ooit eens terug
te keren om dan met mijnen eigen moto door de prachtige
natuur van dit land te rijden.
Vanuit El Cafayate, een bekende wijnstreek gelegen op een
hoogte van om en bij de 1100m,
volgden we de legendarische Ruta 40 richting noord naar
San Antonio de los Cobres.
Onderweg doorkruisden we de kleurrijke rotsformaties van
Quebrada de las Flechas.
Het was hier ergens dat vanuit het niets 3 motards
opdoken, ons voorbij hobbelden over
door de natuur aangelegde wasborden bezaaid met
gravelstenen , die je bij ons alleen maar
op de spoorwegbeddingen terugvindt. Alle drie reden ze
met een goed uitgeruste BMW
GS 800. Zelf konden we met onze gehuurde auto niet
sneller rijden dan 25 km/u, zodat we
het gevoel kregen dat zij wel echt snel reden. Deze
motards waren dus even snel weg als
dat ze tevoorschijn kwamen. Wat me wel direct opviel was
dat de motoren voorzien waren
van een Europese nummerplaat met als landenkenmerk EST
van Estland.
Verbaasd en waarschijnlijk ook een beetje jaloers op die
mannen zei ik tegen men vrouw
“als die Estlanders vanuit Europa met hun eigen moto hier
in Argentinië wat kunnen komen
rondrijden, dan kan ik als Belg dat toch ook zeker. “ We
moesten die dag nog een hele eind
over ruta 40 afleggen zodat we tijd zat hadden om over
mijn plotse plan te discusiëren.
Eénmaal voorbij San Antonio de los Cobres werden we
beloond met een prachtig uitzicht
naar “Viaducto la Polvorilla”, de hoogst gelegen
treinbrug ter wereld waarover af en toe nog
een passagier-toeristentrein over gaat, el tren de las
nubes genaamd. Wat zou het mooi zijn
om hier met de moto aanwezig te zijn , plaagde ik Linda.
Zo is die dag “het” idee ontstaan !
Terug thuis kregen mijn plannen om mijn eigen Suzuki
DL1000 V-Strom te verschepen naar
Zuid-Amerika vaste vorm. Alleen moest ik nog een maat
zien te vinden die niet terugschrikt
van zulk een avontuurlijke onderneming.
heb meegereden, had ik mijn plannen voorgesteld. Hij was
heel enthousiast , is mee op de
avontuurlijke kar gesprongen, en ziet het volledig
zitten.
We kijken er dan
ook naar uit om vanaf de tweede week van volgend jaar voor een 6-tal
weken rond te toeren in het onherbergzame Patagonië met onze eigen moto’s !
Danny-Flor
